نقل است از بعض عارفین که نزد مُحتَضَری حاضر شد. حاضرین از او استدعا کردند که آن مُحتَضَر را تلقین کند؛ او این رباعی را تلقین او کرد:
گر من گنه جمله جهان کردستم
لطف تو امید است که گیرد دستم
گفتی که به روز عجز دستت گیرم
عاجزتر از این مخواه که اکنون هستم.
منازل الاخرة - تألیف مرحوم حاج شیخ عباس قمی (ره)
بسم الله الرحمن الرحیم،
و صل الله علی محمد و آله طاهرین؛
«ستایش خداوندی را سزاست که احسان فراوانش بر آفریده‌ها گسترده و دست کرم او برای بخشش گشوده است؛ او را بر همه‌ی کارهایش می‌ستاییم و برای نگهداری حق الهی از او یاری می‌طلبیم و گواهی می‌دهیم جز او خدایی نیست.
و گواهی می‌دهیم محمد(ص) بنده و فرستاده‌ی اوست؛ ...
آگاه باشید! مَثَل آل محمد(ص) چونان ستارگان آسمان است، اگر ستاره‌ای غروب کند، ستاره‌ی دیگری طلوع خواهد کرد، گویا می‌بینم در پرتو خاندان پیامبر(ص) نعمت‌های خدا بر شما تمام شده و شما به آنچه آرزو دارید، رسیده‌اید.»
نهج البلاغه - خطبه‌ی ۱۰۰ - ترجمه‌ی محمد دشتی
سلام.... این پست نقطه‌ی شروع وبلاگم‌ه...
میخوام اینجا چیز‌هایی که رو نمیخوام فراموش کنم بنویسم؛ از یک لطیفه ادبی تا چیزی که به نظرم حکمت است، از نوحه‌‌های محرم تا نیلوفرانه‌ی علیرضا افتخاری و شعرهایی که باهاشون حال میکنم، از لینوکس و برنامه نویسی و اوپن سورس، از دلتنگی‌ها و ...
انشاالله.
